Mijn eerste week in Chicago is voltooid. Dat deel ik graag met alle improfanatici en overige dierbaren.
Ik vloog vorige week vrijdag Chicago binnen. Een prima vlucht, een lange rij bij de douane en het geluk dat ik word opgehaald. Ken, de beste jongeman, haalde mij van het vliegveld. Bij zijn ouders verbleef ik de eerste drie dagen. We hebben bij de pier van de zon genoten, een filmpje gepakt, gemidgetgolfd (waar ik echt geen geduld voor heb) en als hoogtepunt: we zijn naar de Cubs geweest. Dat is één van de twee honkbalteams van Chicago. We hadden prachtige plekken en de Cubs wonnen zowaar van de #1 in de league: de St. Louis Cardinals. Al met al een zeer ontspannen begin van mijn verblijf alhier!

Zondag ben ik naar mijn eigen appartement verhuisd. Ik heb een roomie, die luistert naar de naam Brian. Een hele relaxte, nuchtere vegetariër uit California. Hij gunt mij zelfs het goede bed, terwijl hij als eerste de keus kon maken. De eerste avond zijn we gelijk naar een improshow geweest. Een goede show! Alhoewel ik niet meer precies weet wat het was. Ze doen hier niet aan theatersport. De Harold viert hier hoogtij.

Het neerzetten van een goede Harold is het streven van mijn cursus. De Harold ga ik nu omschrijven, dus mogelijk niet voor iedereen interessant. Diegenen kunnen de komende paragraaf overslaan.

Bij deze mijn descriptie van wat een Harold is:
De Harold bezit een behoorlijk aantal spelers (tussen de 6 en 10). Aan het begin wordt "one suggestion of anything at all" aan het publiek gevraagd. Met die suggestie kan je als groep een handeling gaan doen, en uit die handeling een andere handeling, en dan nog een paar. In plaats van een handeling kan je ook een (liefst waargebeurd) monoloog vertellen of met zijn allen een verhaal maken (zoals bij theatersport als toss game bestaat), of de suggestie gaan omschrijven met allerlei leuke associaties (bijv. als de suggestie horloge is: het horloge is zilver, geeft de tijd aan, voelt ongemakkelijk, etc. etc.; als de suggestie een locatie is kan je de locatie gaan omschrijven). Welke optie je ook kiest: deze heet de "opening". De opening is de inspiratie voor drie volgende scenes, die onderling onafhankelijk zijn. Na deze drie scenes volgt een game met de hele groep: een groepscene maar dan geen scene maar een spelletje (als je na deze omschrijving nog steeds vraagtekens hebt en de vraag stelt: "Maar ga je dan ...?", dan is het antwoord: "Ja, kan!"). Vervolgens volgen meerdere scenes, een aantal vervolgscenes van de eerste drie, mogelijk ook een aantal nieuwe scenes. Dan game #2. En uiteindelijk nog twee of drie scenes waar de verhaallijnen bij elkaar komen/door elkaar heen gaan lopen. Al met al een longform die niet heel lang is. Perfect voor de geavanceerde improviteur in mijn ogen!

Maandag had ik mijn eerste les. Ik zag er tijdens de les tegenop om te spelen. Een gevoel dat ik sinds dag 2 van mijn theatersport lessen niet meer heb gehad. Het Engels was (en is) mijn grootste struikelblok. Ik heb nog wat meer tijd nodig om een zinconstructie op te zetten en zeker als meerdere mensen in de scene spelen is dat lastig. Dit had ik voorzien, dus het is simpelweg een kwestie van blijven lullen. En blijven bluffen. "Great Gabe, you supported him by also being a talking tornado." Ik was een tornado?? Ja, o ja.. ok... Het luisteren is lastiger dan ik dacht. Ik moet me goed concentreren, want anders gaat het allemaal langs me heen. Het gaat steeds beter; het gevoel dat ik elke scene wil spelen is bijna helemaal terug! Ik denk dat over een week of twee ik me moet inhouden om niet na elke scene een analyserende opmerking te maken.

De lessen zijn van 11 tot 5. Ik heb een hele leuke groep met wederom hele relaxedte, positief ingestelde, niet cool willen doende (op 1 na) mensen. Een derde van de groep is Canadees, 1/15 Hollands. Iedereen wil leren, iedereen is fanatiek, iedereen is grappig. De leraar van de eerste week was erg goed: een extravert (fucking awesome, fucking terrible), eerlijk, zeer scherpe kritiek, legt goed uit etc. etc. Kortom, een Crea 3 succesformule op zijn Amerikaans. De cursus is voor Jan en alleman, dus zo zit ook iemand met 0 ervaring in onze groep. We beginnen echter niet simpeltjes met woord-voor-woord maar keihard: "Je suggestie is stoel. Ga maar een scene spelen." Ik zou huilend weggerend zijn als dat mijn eerste aanraking met impro zou zijn geweest. De jongen in onze groep doet het opmerkelijk goed.

's Avonds zijn er twee shows, die wij, als ze niet uitverkocht zijn, gratis kunnen gaan zien. Dit is vrij gewoon om te doen, wat er voor zorgt dat je van 11 uur 's ochtends tot 12 uur 's nachts in het theater zit. Ik ga niet elke avond naar een voorstelling.

Tot nu toe heb ik nog maar weinig tijd gehad om de buurt te verkennen. Zo ben ik nog naarstig op zoek naar een normale supermarkt en een fiets. Dit weekend zal dat gebeuren. Zondag om precies te zijn, want zaterdag ga ik met Ken en zijn vogues naar de paardenracebaan! Lekker decadent gokken!!

Voor de improlui heb ik de oefeningen die ik afgelopen week gedaan heb opgesteld in een toegevoegd .txt-bestand. Iedereen zit hier met zijn notebook. Net alsof het een echte klas is. Ik liep voorbij een andere groep op weg naar mijn eigen les (ja, ik was te laat). Ik hoorde de docente: "Do you see the difference between saying you are that person and being that person?" ... "Write that down, guys." Grappig :)

Een fijne zomer wens ik een ieder!!
U hoort over een week van mij! Als u nog curiositeit heeft naar bepaalde uitwijdingen. Mail het mij en ik zal het meenemen in het volgende semainenaal.

Liefs en tabee uit de USA :)
Ciao Gabriel



Leave a Reply.